νωτάρης

νωτάρης, -ες (Α)

(κατά το λέξ. Σούδα) «ὁ ἐπὶ νώτου αἴρων καὶ βαστάζων».

[ΕΤΥΜΟΛ. < νῶτον + αἴρω «σηκώνω»].